Spoken en Geesten
Fijne draadjes spinrag hingen kleverig prikkend over wang en neus. Bruusk veegde hij met een mouw de irritatie weg. Angstvallig daalde hij de zoldertrap verder af. Zou hij de slaapkamer van Mees binnengaan? Om de wasmand heen sloop hij verder naar beneden. In de keuken trok hij het laatje open en legde met alle voorzichtigheid de schaar op zijn oude plaats terug.
Toen sloop hij weer naar boven. Plotseling hoorde hij een krakend, piepend geluid. Hij dook ineen op de trap. Kom op Johathan! zei hij tegen zichzelf. Het is de wind maar. Hij vatte moed en ging verder naar zijn zolderkamertje. Toen hij de deur opendeed, zag hij allemaal schimmen wegduiken in donkere hoekjes. Jonathan voelde het angstzweet in zijn nek prikken. Met één sprong dook hij zijn bed in. Overal hoorde hij stemmen die riepen: "Jonathan, Jonathan !" . Hij voelde een hand op zijn arm. Toen werd het hem teveel en hij begon te gillen.....
Roffelende voetstappen. De deur knalde open en het licht floepte aan. Het was Mees. " Wat is er aan de hand?" riep hij. " Wat is er aan de hand?". Jonathan kwam weer een beetje bij zijn positieven. Hij schaamde zich zelfs voor zijn gegil. " Euhh..niets..." mompelde Jonathan met hoogrode kleur. Mees grijnsde. Hij keek naar zijn nachtkastje. "Zeker dat tijdschrift van vanmiddag he?", grinnikte hij. Jonathan volgde zijn blik en zijn hoofd werd nog roder.
" Nou als er niets is, ga ik weer naar bed hoor " zei Mees. " Ja best" mompelde Jonathan afwezig. Hij hoorde hoe Mees de trap afliep en zijn kamer binnenging. Jonathan deed de deur dicht en keek rond. Zie je wel, dacht hij. Er is helemaal niets aan de hand. Toch liet hij voor de zekerheid het licht maar aan.
Toen Jonathan weer in bed lag, begon hij zich af te vragen waarom hij eigenlijk zo bang was geweest. Hij dacht terug aan 's middags. Een gewone zaterdagmiddag. Mees en hij waren boodschappen gaan doen. Jonathan bleef even bij het tijdschriftenrek staan en hij haalde er een tijdschrift uit: Spoken en Geesten. Wow, tof! dacht Jonathan. Hij liep naar het boodschappenkarretje. " Spoken en Geesten" schamperde Mees, toen Jonathan het erin gooide. Maar hij liet het gewoon liggen. Wat kon het hem eigenlijk schelen wat zijn broertje voor lectuur las?
Eenmaal thuisgekomen plofte Jonathan op de bank. Hij sloeg het tijdschrift open en begon te lezen. Het eerste artikel ging over geesten. " Er zijn gevallen bekend van mensen die door geesten vermoord zijn" . En een stukje verderop: " In Winsconsin (Amerika) is een vrouw van de verdrinkingsdood gered. Ze was vergeten dat ze het bad aan het laten vollopen was en ze ging naar bed. Vlak voordat het water de slaapkamer bereikte, werd ze gewaarschuwd door een schim. Een geest, zoals ze zelf zei.... ".
Jonathan voelde koude rillingen over zijn rug lopen. Onzin, dacht hij. Dat geestengedoe kan helemaal niet.
's Avonds, toen Jonathan naar bed moest, kroop er toch een angstig gevoel omhoog. Het kan niet, het kan niet! bleef het maar door zijn hoofd spoken, maar dat nam de ontrust niet weg. Jonathan besloot het artikel uit te knippen. Shit! Waar had ij de schaar gelaten? Verwoed graaide hij in het laatje van zijn nachtkastje. Shit, nu moest hij naar beneden om de keukenschaar te halen! Hij sloop de zoldertrap af. Toen hij langs de slaapkamer van Mees liep, hoorde hij hem zachtjes snurken. Hij sloop de andere trap af naar de keuken. Hij tork het laatje open en haalde de schaar eruit. Op zijn tenen sloop Jonathan weer zachtjes naar zijn kamer.
Bovenaan de trap hoorde hij een zacht, piepend geluid dat aanzwol. De schrik sloeg hem om het hart, maar toch liep hij door. Jonathan knipte het artikel uit. Weer hoorde hij een piepend, krakend geluid. Hij meende ook stemmen te horen die zijn naam riepen. Onzin! dacht hij. Het kan helemaal niet!
Hij was klaar en ging weer naar beneden. Shit, een spinnenweb! Fijne draadjes spinrag hingen kleverig prikkend over wang en neus. Bruusk veegde hij met een mouw de irritatie weg. Angstvallig daalde hij de zoldertrap verder af. Zou hij de slaapkamer van Mees binnengaan? Jonathan was bang. Om de wasmand heen sloop hij verder naar beneden. In de keuken trok hij het laatje open en legde met alle voorzichtigheid de schaar op zijn oude plaats terug. Toen sloop hij weer naar boven..........Jonathan was in slaap gevallen en hij snurkte zachtjes.
De volgende ochtend werd hij wakker. De voorbije nacht leek een nachtmerrie. Jonathan keek naar het artikel en het tijdschrift, die op zijn nachtkastje lagen. Hij pakte ze op en scheurde ze doormidden. De snippers dwarrelden op de vloer. Jonathan besloot dat hij dat tijdschrift nooit meer zou kopen en hij zou zich nooit meer bang laten maken door dat soort dingen. Met dat voornemen stond hij op. Op de trap naar beneden hing een spinnenweb... Wat zo beangstigend had geleken die nacht, bleek gewoon een simpel spinnetje te zijn.
Hij heeft trouwens woord gehouden. Nooit meer heeft hij zich nog met Spoken en Geesten bemoeid......