Snelkookpan (geschreven op 30-07-2009)

25-10-2015 11:11

Dit gedicht heb ik geschreven in 2009. Zo voelde ik me toen al door mijn autisme. Dit gevoel is nu na mijn herseninfarct sterker geworden, vandaar dat ik hem hierbij plaats.

 

Ik voel me net een snelkookpan

boordevol met druk.

Die elk moment ontploffen kan

en dan, dan is 'ie stuk.

 

Steeds maar al die prikkels

't gaat de hele dag maar door.

En er is geen moment  te vinden

dat ik ergens iets van stilte hoor.

 

Maar 's nachts als iedereen ligt te slapen

ben ik de enige die wakker is hoor.

Dan lig ik te draaien en te gapen

want de geluiden, die gaan door.

 

Ik voel me net een snelkookpan

24 uur geluid.

Maar ik weet niet hoe het stoppen kan

want helaas, er is geen knopje uit.