Als ik in de spiegel kijk

zie ik alleen maar lelijkheid.

Het is zeker niet wat het lijkt

ik ben mezelf kwijt.

Als jij naast me staat en in diezelfde spiegel kijkt

zie je een heel leuk en prachtig mens.

Het is zeker nog steeds niet wat het lijkt

het verschil is nog te intens.

Ik lach met jou en ik praat met jou 

gewoon net als iedereen.

Een toneelstuk dat je bijna geloven zou

en dat maakt mij heel alleen.

Ik ga door het leven

met én zoals ieder ander.

Maar ik heb gewoonweg geen idee

laat staan hoe ik het verander.

Als ik in de spiegel kijk

wil ik zien wat jij kan zien.

Dat alles is zoals het lijkt

en ik jouw gelijke ben....ooit...misschien...

Maakt het nog uit: wie of wat je bent?

een vrouw, een homo of een man.

We hebben altijd de standaard hokjes gekend

terwijl er nog zoveel meer is en kan.

De mogelijkheden zijn veelal nog onbekend

net zoals het uitgestippelde levensplan.

Beide zijn altijd inherent

aan het leven zelf dan.

Maakt het nog uit: wie of wat je bent?

je bent zo mooi...zo prachtig

jij bent gewoon jij.

Je hebt jezelf nooit anders gekend

je bent zo sterk...zo krachtig

geen hokjes meer....maar vrij.

Ik heb je altijd gezien

je t'ai toujours vu.

Altijd gemakkelijk...zo nadien

het houdt me bezig continu.

Had ik het maar geweten

was ik dan zelfverzekerd...nu?

Tijd om nou vooruit te zien

a la recherche du temps perdu.

Op zoek naar de veloren tijd

helpt niet om te bloeien

maar stopt me, remt me af.

Ik zeg vaarwel tegen mijn puberteit

om naar de volwassen ik te groeien

de verloren tijd mag in het graf.

~Opgedragen aan Lidewijde Kwant~

Voor Erik:

Ik verloor mezelf in het verleden,

een klein meisje zwierf daar eenzaam rond.

Zoekende naar nu, naar het heden,

zonder dat ze dat ooit vond.

Ik heb zo met mezelf gestreden,

met het kleine meisje dat zichzelf maar niet hervond.

Ze bleef maar hangen in het verleden,

zoekende tot aan de morgenstond.

Nu vind ik mezelf bij jou weer terug,

voor het meisje ben jij de sterke brug,

en  geef je haar een huis.

Je laat haar zichzelf worden: groeien en bloeien,

je laat haar haar oude ik ontgroeien,

bij jou is ze zo thuis....

Voetjes die schopten gaan lopen

en in de grote wereld staan.

En hoe cliche het ook mag zijn

ik kom er weer mee aan.

Je eerste schooldag en ineens

ging je naar het middelbaar.

Nu zijn we zes jaar verder en

ben je hier ook alweer mee klaar.

Je jeugd was verre van normaal

toch ben je goed op weg gegaan.

Nu ga je naar de volgende stap

en (weer) in de grote wereld staan.

Lieve jongen, geniet van het leven

vier het grootste feest wat je voorstellen kunt.

Maar vergeet stiekem ook niet te studeren

lieve jongen, dit is je gegund.

Wij zijn een familie

we hebben een band.

Toch voelt het anders

als een berg los zand.

Soms verlang ik nog wel eens terug

naar vroeger, toen ik nog in mogelijkheden dacht.

De problemen vielen nog van mijn rug

zo ben ik veilig groot gebracht.

Soms verlang ik nog wel eens terug

naar vroeger, toen Barbie mijn vriendin nog was.

Naar de buitenwereld vormde zij een brug

en ze was mijn veilige alias.

Maar toen de volwassenheid verscheen,

verloor vroeger langzaam haar glans.

Barbie, "mijn vriendin", verstarde,

en ze veranderde in een bitch.

Stomme plastic pop, ze liet mj alleen,

ze brak voor mij niet meer de lans.

Mijn wereld verhardde...

thans werd de glans kitsch.

Ik huil tranen

want ik wil graag mezelf kunnen zijn bij je.

Ik huil tranen

want al doe ik mijn best, het is nooit genoeg.

Ik huil tranen

om de ruzies die we maken, omdat we zo op elkaar lijken.

Ik huil tranen

omdat praten niet meer lukt, alleen nog maar verwijten.

Ik huil tranen

omdat ik het niet kan oplossen, hoe graag ik ook wil...

Soms zou ik wel eens

het verenkleed van iemand anders

willen dan van mijzelf.

Wegvliegen van alles

niet verstrikt in mijn eigen veren

weg van jezelf.

Andermans verenpak is

altijd van een mooiere pracht

denk ik, maar meestal

is dat toch verkeerd gedacht....

Ik ben aan het doorduwen

Waar moet ik heen

met dat grote verdriet?

Hoe moet ik dit dragen?

ontsnappen kan ik niet.

Ik sta maar op en ga maar door

met dat grote verdriet.

Ik kan geen kant op

ontsnappen kan ik niet.

Waar moet ik heen

met dat grote verdriet?

Hoe moet ik dit dragen?

ontsnappen kan ik niet.

Ik sta op en ga maar door

met dat grote verdriet.

Hoe graag ik ook zou willen

praten doe je niet.

Ligt het aan mij?

of ligt het aan jou?

Lieve jongen, ik weet het niet

alsjeblieft vertel het me nou.

Vertel me,

hoe vecht ik tegen angst?

Vertel me,

hoe geef ik het ervan langs?

Vertel me,

hoe stop ik dat de angst blijft domineren?

Vertel me,

alsjeblieft  hoe ik dat moet leren.

Vertel me,

help me, sta naast mij.

Vertel me,

help me, sta me bij. 

Vertel me,

het komt allemaal goed.

Wees degene die zegt:

ik begrijp je zo goed.

Vertel me....

alsjeblieft.... 

Sta alsjeblieft naast me,

hou me vast,

zonder oordeel.

Sta alsjeblieft naast me,

hou me vast, 

en zeg me dat ik het goed doe.

Sta alsjeblieft naast me,

hou me vast,

en wijs me niet af.

Sta alsjeblieft naast me,

hou me vast,

en vergeef me de gemaakte fouten.

Sta alsjeblieft naast me,

hou me vast,

gewoon....zomaar...

Het is niet altijd makkelijk

het is niet altijd leuk.

We zijn zo hetzelfde

dat geeft soms een kreuk.

We kunnen die kreuken niet altijd strijken

dat doet me veel verdriet.

Maar een ding weet ik zeker:

een andere vader wil ik niet!

Ik hou van je!

Voetjes die ooit schopten

zijn nu in de grote wereld gaan staan.

Tijd voor mij om los te laten

tijd voor jou om je eigen weg te gaan.

Van baby, basisschool, naar de eerste klas

twaalf jaren duren maar kort.

Toch begint je leven eigenlijk nu pas

dat hopelijk alleen maar beter wordt.

Maak van je leven wat jij wil maken

maar vraag om hulp als het niet lukt.

Het leven heeft zoveel verschillende smaken

ik hoop dat jij de juiste plukt.

Angst in mijn hart

om wat er komen gaat.

Zijn de verschillen soms te groot?

Is het al te laat?

Onzekerheid in mijn hart,

is de brug nog wel te bouwen?

Of is de kloof gewoon te groot?

Om van je te kunnen houden?

Rust in mijn hart,

om wat er gaat komen.

Er is geen goed of fout in deze,

welke beslissing er ook wordt genomen.

Ik probeer het geluk al tijden te vangen,

en eindelijk heb ik het voor elkaar.

Het ligt in de gewone dagelijkse dingen,

ja echt...geloof me nou maar....

Mijn zoon belde:

mam, ben je om 7 uur in huis?

Want ik wil je nog even zien en knuffelen,

want dan zijn we weer thuis...

Wat ik nog moet doen,

die lijstjes maak ik vaak.

Maar meestal streep ik ze niet allemaal af,

dan is het een te grote taak...

Ik loop achter,

en de tijd loopt voor.

Maar op een mooie dag als deze,

geeft dat niet hoor...

De wereld wordt bedorven,

door de plastic soep.

Niet alleen meer in zee en oceaan,

maar ook op straat vind je mensentroep...

SPELLEN van woorden is als het SPELEN van een SPEL.

SPEL een woord, ga SPELEN met de letters en

het SPELLEN zal SPELENderwijs gaan..

Was er maar eventjes helemaal geen tijd,

was er maar eventjes helemaal niets.

Geen mensen, geluiden, van alles teveel.

Graag eventjes ervan bevrijdt.

Het lijkt wel gisteren dat

je je eerste schopje gaf.

Een kennismaking voor het leven

nog voordat ik je zag.

Het lijkt wel gisteren dat

ik je voor de eerste keer zag.

Van mijn hele, hele leven

is dit de allermooiste dag.

Het lijkt wel gisteren dat

je voor het eerst lachen kon.

Je lachte tegen iedereen

en tegen de stralen van de zon.

Het lijkt wel gisteren dat

jouw eerste stapjes gingen.

Het je eerste schooldag was

en nog meer van dat soort dingen.

Al die kleine momenten van geluk

hou ik bij me, in mijn hoofd.

Zodat ze niet door de vliegende tijd

van mij worden weggeroofd.

Time is passing through

like a running train, it goes fast.

Time is passing through

I cannot stop it, it cannot last.

Time is passing through

it leaves everything behind.

I go to the future with the running train

no past, I am going blind.

Verschillend kan heel saai zijn...

Zoveel dromen heb je

bij de geboorte van je kind.

Dingen die je graag wil doen

die je geweldig vindt.

Eerste tandje, eerste woordje

kleine dingen maken je blij.

Eerste stapje, eerste schooldag

daar ben je allemaal bij.

Zoveel heb je mee te geven

eerste vriendje, goed raad.

Trouwerij en kleinkinderen

 de tijd heeft je ingehaald.

De dromen die je had voor je kleine meid

zul je nooit verwezelijkt zien,

door het stomme gebrek aan tijd!!!!

Ik zag mezelf lopen op straat

gaf mezelf een hand

vroeg hoe 't gaat.

Ik zag mezelf daar staan

het liefst was ik omgedraaid

en weggegaan.

Ik zag mezelf daar staan

ik keek in de spiegel

en kon mezelf wel slaan.

Vandaag keerde ik voor één keer terug

terug naar het verleden.

Bekeek de mooie, vastgelegde momenten

met beide voeten in het heden.

Ik koos de mooiste momenten

met een lach en met een traan.

Want het zijn die momenten die in het fotoalbum

en mee de geschiedenis in gaan.

In een sprookje of romannetje

komt altijd alles goed.

Maar de werkelijkheid is anders

dan zo'n boek vermoeden doet....

Ik verloor mezelf in het verleden

een klein meisje zwerft daar eenzaam rond.

Op zoek naar een plek om zichzelf te zijn

zonder dat ze dat ooit vond.

Ik zocht antwoorden in de toekomst.

als het kleine meisje groot zal zijn.

Gaat ze op zoek naar een beetje liefde

bang voor eenzaamheid en pijn.

Ik vind alles terug, hier in het heden

het meisje groot en het meisje klein.

En wat ze geleerd heeft van toekomst en verleden:

wees niet  bang om jezelf te zijn.

Het web zal de kwade dromen vangen. Alleen de goede dromen zullen doorgelaten worden.

Ik

ben iemand

met een eigen idee.

Ik ben eigen baas

ben iemand.

Ik

ben een

                    Individu

Ik plakte foto's in

mijn fotoalbum

op de grond.

En ineens besefte ik dat

mijn fotoalbum

mijn leven is.

Dag zusje in de spiegel, als ik zwaai

zwaai je terug.

Dag zusje in de spiegel, als ik lach

lach je terug.

Dag zusje in de spiegel,

mijn evenbeeld.....

Iemand zegt: iemand is niemand

maar is dat wel zo?

Is het niet: niemand is iemand?

Nee,

want iedereen is iemand!

Soms wou ik dat het gisteren was

of morgen.

Want vandaag

zijn er teveel zorgen..

Ik zit hier en de tijd

tikt langzaam weg.

Seconde na seconde

minuut na minuut.

Uren gaan voorbij

de zon komt steeds lager.

Ik zit hier en de tijd

wordt steeds maar later..

Ben jij het meisje van gisteren

of ben jij van vandaag?

En het is nog maar de vraag

of ik je wel ken.